بخش های مختلف اتوکلاو

حداقل استاندارد توصیه شده برای استریلیزاسیون توسط اتوکلاوها قرار گرفتن در معرض بخار با فشار تقریبی 1 بار، معادل 121 درجه سانتیگراد، به مدت 15  دقیقه است. بخار اشباع شده نسبت به آب جوش یا حرارت خشک وسیله ای بسیار کارآمدتر برای از بین بردن میکروارگانیسم ها است. هوا تأثیر مهمی بر کارایی اتوکلاو دارد. اگر حدود 50 درصد هوا در اتوکلاو باقی بماند، دمای مخلوط بخار و هوا در 1 بار تنها 112 درجه سانتیگراد است. از آنجایی که اتوکلاو موفقیت آمیز به حذف تمام هوا از محفظه بستگی دارد، موادی که قرار است استریل شوند باید به صورت شل بسته بندی شوند. دو نوع اتوکلاو آزمایشگاهی وجود دارد:

زودپز یک اتوکلاو رومیزی ساده متشکل از یک محفظه فلزی عمودی با درب فلزی قوی است که می توان آن را به پایین بسته و با واشر مناسب آب بندی کرد. درب دارای یک تله تخلیه هوا/بخار، یک فشارسنج و یک شیر اطمینان ( شکل 5 ) است. بخار از آب موجود در کف اتوکلاو توسط یک بخاری غوطه وری خارجی یا یک کویل بخار تولید می شود.

اتوکلاو جابجایی گرانشی، که به طور گسترده در آزمایشگاه های میکروبیولوژیکی استفاده می شود، شامل یک محفظه احاطه شده با یک ژاکت حاوی بخار تحت فشار است که دیواره محفظه را گرم می کند. بخار از منبع اصلی که در فشار زیاد است وارد ژاکت می شود، بنابراین هوا و میعانات را مجبور می کند تا با جابجایی گرانشی از زهکش خارج شود ( شکل 6 ). در اتوکلاوهای مدرن، هوا و بخار توسط پمپ های خلاء حذف می شوند و پروب های ترموکوپل انعطاف پذیر در محفظه تعبیه می شوند تا دما در قسمت های مختلف بار ثبت شود.